ការបង្កើតទម្លាប់ឲ្យកូនចេះអនាម័យខ្លួនឯង គឺជាមធ្យាបាលដ៏ល្អបំផុត ដើម្បីកាត់បន្ថយការឆ្លងមេរោគ និងប្រភេទជំងឺផ្សេងៗដែលតែងតែកើតមានចំពោះកុមារ។ អ្នកត្រូវដឹងថា កុមារតូចៗមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំទន់ខ្សោយខ្លាំងណាស់ ដូច្នេះមេរោគងាយនឹងវាយប្រហារ ហើយមិនងាយស្រួលព្យាបាលដូចមនុស្សធំនោះឡើយ។ ខាងក្រោមនេះ គឺជាវិធីសាមញ្ញៗមួយចំនួន ដែលអ្នកគួរតែបង្រៀនកូនឲ្យចេះអនុវត្តដោយខ្លួនឯង៖
បង្រៀនកូនឲ្យចេះលាងសម្អាតដៃ
អ្នកប្រហែលជា គិតថាការលាងសម្អាតដៃជាទម្លាប់សាមញ្ញពិតមែន ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកខ្ជិលបង្រៀនកូន ពួកគេក៏មិនចេះទម្លាប់នេះដែរ។ ការលាងសម្អាតដៃយ៉ាងម៉ត់ចត់ អាចបង្ការបានប្រហែលជា ៣០ភាគរយនៃជំងឺ ដែលទាក់ទងនឹងជំងឺរាគរូស ឬការឆ្លងបាក់តេរីដូចជា ក្អក កណ្តោស់ ឬហៀរសំបោរ…។
បង្រៀនកូនឲ្យសម្រាកនៅក្នុងផ្ទះពេលឈឺ
ដើម្បីឲ្យកូនឆាប់ជាសះស្បើយពីជំងឺ ត្រូវណែនាំកូនឲ្យនៅតែក្នុងផ្ទះ ហើយសម្រាកឲ្យបានច្រើន។ ប្រសិនបើអ្នកបណ្តោលឲ្យកូនទៅលេងខាងក្រៅ ខណៈប្រព័ន្ធភាពស៊ាំពួកគេកំពុងតែទន់ខ្សោយ ជំងឺនឹងកាន់តែមានភាពធ្ងន់ធ្ងរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត កុំឲ្យកូនទៅលេងជាមួយក្មេងដទៃទៀតឲ្យសោះ ព្រោះវាអាចចម្លងជំងឺទៅកាន់ក្មេងទាំងនោះបាន។
បង្រៀនកូនឲ្យចេះប្រើក្រដាសអនាម័យ
នៅពេលដែលកូនក្អក ឬកណ្តោស មិនត្រូវឲ្យកូនយកដៃខ្ទប់មាត់នោះទេ ព្រោះមេរោគអាចចូលក្នុងរាងកាយវិញយ៉ាងងាយតាមរយៈការចាប់កាន់ចំណីអាហារផ្សេង។ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេឲ្យចេះប្រើក្រដាសអនាម័យសម្រាប់ខ្ទប់ រួចបោះចោលក្នុងធុងសំរាម មិនអោយប្រើម្តងទៀតទេ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ សូមប្រាប់កូនកុំឲ្យប៉ះពាល់ភ្នែក ចម្រុះ ឬមាត់ បន្ទាប់ពីកណ្តាស់ ព្រោះវីរុសអាចផ្ទេរពីដៃ ហើយចូលទៅក្នុងខ្លួនវិញ។
បង្រៀនកូនឲ្យចេះចែករំលែក ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់យ៉ាងនោះទេ
ការបង្រៀនកូនឲ្យចេះលែរំលែករបស់លេង ឬអាហារផ្សេងៗ ជាទម្លាប់ដ៏ល្អបំផុត ប៉ុន្តែរបស់របរប្រើប្រាស់ផ្ទាល់ខ្លួនមួយចំនួនមិនត្រូវចែករំលែកឡើយ។ ជាពិសេសត្រូវប្រាប់កូនកុំឲ្យប្រើកែវទឹកតែមួយ ឬញ៉ាំអាហារដើមមាត់គ្នា ព្រោះវាអាចឆ្លងមេរោគបានយ៉ាងងាយ។
ក្រៅពីទម្លាប់ទាំងបួនចំណុចខាងលើនេះ អ្នកត្រូវណែនាំឲ្យកូន កុំលេងសត្វចិញ្ចឹម ដូចជាឆ្កែ និងឆ្មា ព្រោះសត្វទាំងនោះមានភាពកខ្វក់ ហើយមានផ្ទុកបាក់តេរីច្រើនណាស់៕
