ជំងឺស្រឡទែន ត្រូវបានបង្កឡើងដោយសារវីរុសម្យ៉ាងដែលមានឈ្មោះថា Paramyxovirus ហើយភាគច្រើនវាកើតមានចំពោះកុមារក្រោមអាយុ១៥ឆ្នាំ ជាពិសេសក្មេងតូចៗអាយុចន្លោះពី ៦ដល់១០ឆ្នាំ។ ជំងឺនេះ អាចរីករាលដាលជាចម្បងតាមរយ:ផ្លូវដង្ហើម ដោយសារតែការខ្ទាតទឹកមាត់នៅពេលដែលអ្នកជំងឺនិយាយ ក្អក ឬកណ្តាស់ នៅក្បែរកុមារម្នាក់ទៀត។
ក្រោយពីឆ្លងជំងឺនេះ រយៈពេលមួយសប្តាហ៍ក្រពេញទឹកមាត់មិនទាន់ហើមនោះទេ តែឈានដល់ពីរសប្តាហ៍ ទើបហើមខ្លាំង ដែលជាដំណាក់កាលងាយចម្លងរោគបំផុត។
រោគសញ្ញានឹងលេចឡើយ បន្ទាប់ពីមេរោគធ្វើការវិវត្តនៅក្នុងមាត់បានរយ:ពេល ១៥ ទៅ ២១ថ្ងៃ បន្ទាប់មកវានឹងបញ្ចូលទៅក្នុងឈាមដែលបណ្តោលឲ្យរលាកសរីរាង្គ។ បញ្ហារលាកនេះ អាចធ្វើឲ្យកុមារ ឡើងកម្តៅចាប់ពី ៣៨ទៅ៣៩អង្សារសេ ឈឺក្បាល អស់កម្លាំង ដេកមិនលក់ ហើមក្រពេញទឹកមាត់ ហើមស្បែក ឈឺចាប់ ស្ងួតមាត់ និងពិបាកក្នុងការលេប។
ផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺនេះ អាចបណ្តោលឲ្យខូចសរសៃប្រសាទ កើតជំងឺបេះដូង កើតជំងឺក្រពេញទីរ៉ូអ៊ីត រលាកសរសៃប្រសាទអុបទិច និងជំងឺរលាកទងសួត។ល។ បើទោះបីជាជំងឺស្រឡទែន បច្ចុប្បន្ននេះមិនទាន់មានថ្នាំព្យាបាលជាក់លាក់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្នកអាចការពារប្រសើរជាងការព្យាបាល។
១.ជំហ៊ានដំបូង៖ អ្នកត្រូវណែនាំកុមារកុំឲ្យមានទំនាក់ទំនងជិតស្និតជាមួយនឹងអ្នកដែលមានជំងឺនេះខ្លាំងពេក ហើយក៏ត្រូវពាក់ម៉ាស់ផងដែរ។
២.ជំហ៊ានទី២៖ ប្រសិនបើកុមារឆ្លងជំងឺនេះ ត្រូវឲ្យពួកគេផ្អាកទៅរៀនជាបណ្តោអាសន្ន ដើម្បីកុំឲ្យឆ្លងដល់សិស្សដទៃទៀត។ បន្ទាប់មកត្រូវជំរុញឲ្យពួកគេទទួលទានអាហារដែលសម្បូរជីវជាតិ និងអាហារូបត្ថម្ភខ្ពស់។ ជាពិសេសត្រូវស្វែងរកការថែទាំងសុខភាពពីគ្រូពេទ្យភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីចាប់ផ្តើមកើតជំងឺនេះ។
៣.ជំហ៊ានទី៣៖ អ្នកអាចចាក់ថ្នាំបង្ការ ប៉ុន្តែមិនគួរផ្តល់ជូនសម្រាប់ទារកដែលមានអាយុក្រោម ១ឆ្នាំនោះឡើយ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ចំពោះអ្នកដែលមានគភ៌ អ្នកដែលមានប្រតិកម្មអាឡែស៊ីជាមួយថ្នាំបង្ការ អ្នកដែលកំពុងតែប្រើប្រាស់ថ្នាំព្យាបាលមហារីក ឬអ្នកដែលព្យាបាលជំងឺដោយជាតិវិទ្យុសកម្ម ក៏មិនគួរចាក់ថ្នាំបង្ការនេះដែរ៕
