យើងដឹងពីភាពមិនប្រក្រតីផ្សេងៗ របស់ទារកបន្ទាប់ពីសម្រាលបានដោយសារ ការពិនិត្យសុខភាពរបស់គ្រូពេទ្យឯកទេសកុមារ-ទារក។ ក្នុងចំណោមភាពមិនប្រក្រតីទាំងឡាយ ករណីជួបទារកវៀចក គឺជាករណីឧស្សាហ៍ជួបប្រទះ ដែលមានប្រហែលជា២% នៃភាពមិនប្រក្រតីទាំងអស់។
មូលហេតុចំបងនៃភាពមិនប្រក្រតីនេះ គីដោយសារ៖
– ការលូតលាស់របស់សាច់ដុំកទាំងសងខាង(Sternocleidomastoid muscle) មានភាពមិនស្មើគ្នា
– ទម្រង់របស់ទារកក្នុងផ្ទៃមិនស្របនិងស្បូនរបស់ម្តាយ
– និងការកើនឡើងយ៉ាងរហ័សនូវជាតិកាល់ស្យូម ដែលបណ្តាលឲ្យមានការកន្ទ្រាក់សាច់ដុំរយៈពេលយូរ។
ជាទូទៅ យើងអាចដឹងច្បាស់នៅពេលទារកអាយុចាប់ពី ១ខែដល់៤ខែ (ទារករឹងក) ប៉ុន្តែក្នុងករណីវៀចកខ្លាំង យើងអាចដឹងតាំងតែពីទារកទើបនឹងកើតភ្លាម។
ការវិវត្តន៍ក្នុងករណីទម្រងវៀចកតិចតួច ទារកអាចវិលទៅរកភាពធម្មតាក្នុងរយៈពេលខ្លី។ ប៉ុន្តែក្នុងករណីទម្រងវៀចកធ្ងន់ធ្ងរ ទារកត្រូវព្យាបាលដោយចលនារយៈពេលវែង។ ប្រសិនបើទារកមិនបានព្យាបាលទាន់ពេលវេលា នៅថ្ងៃអនាគត ទារកអាចមានរូបរាងមិនសមរម្យ និងខូចទម្រងឆ្អឹងកងកទៀតផង។
“ ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យទារកអាចវិវត្តន៍ទៅរករូបរាងធម្មតាវិញបាន យើងត្រូវពិនិត្យសុខភាពទារកនៅពេលសម្រាលរួច និងតាមដានការវិវត្តន៍ទាំងរាងកាយ និងបញ្ញាស្មារតីឲ្យបានទៀងទាត់ ជាមួយគ្រូពេទ្យឯកទេសកុមារ-ទារក នៅមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត។ “
ប្រភព៖Calmette Hospital
